No hace mucho que leí tu carta,
 y, sin fuerzas para contestar,
 mil pedazos al viento nos separán.
 Pondré casa en un país
 lejano para olvidar
 este miedo hacia ti, este miedo hacia ti.
 Y no hace mucho que rompí
 tu recuerdo pensando
 acabar de una vez.
 Pero el tiempo y la distancia
 no son todo para mí
 siempre hay algo que me hace volver.
 Siempre he escuchado, y ya no te creo
 ¿por qué no te entiendo?
 ¿por qué estás tan lejos?
 siempre he escuchado, y ya no te creo
 ¿por qué no te entiendo?
 ¿por qué estás tan lejos?
 Sé que siempre he sido así
 y que no tengo remedio,
 ni lo quiero tener.
 Pero ni el miedo ni tus cartas
 lo son todo para mí
 quizás otra vez te echaré la culpa a ti.
(La carta, Heroes)
Massa preguntes per una mateixa resposta
Subscriure's a:
Comentaris del missatge (Atom)

Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada